"Δεν είναι η πρώτη φορά που οι προσδοκίες των Πολιτών γίνονται αντικείμενο χειραγώγησης και τελικώς καταλήγουν στον κάδο ανακύκλωσης ελπίδων.
Η μακρά προεκλογική περίοδος έδωσε τη δυνατότητα στα κόμματα να ξεδιπλώσουν πολιτικές και απόψεις και παρείχε το χρονικό περιθώριο για αναδίπλωση και ελιγμούς, ώστε να ευθυγραμμιστούν με αυτό που πίστευαν ότι αποτελούσε «το κοινό περί δικαίου αίσθημα». Δυστυχώς, αυτές οι εκτιμήσεις γίνονται κατά το δοκούν για να εξυπηρετείται το «βούλεσθαι».
Η πορεία προς τη δημιουργία κυβέρνησης του αντιμνημονιακού μετώπου ανεκόπη.Χωρίς, να λησμονούμε την αριστερόστροφη κλίση της Ευρώπης και των πολιτικών της ότι,φαίνεται πώς εδραιώνεται η ανάγκη και οριοθετείται ο ανεκτός «πολιτικός» χρόνος για την αναπροσαρμογή της διεθνούς ατζέντας υπέρ του κοινωνικού πλαισίου στήριξης των λαών.
Η επικράτηση κάθε μορφής εκβιαστικών διλημμάτων, η «δραχμο-φοβία», η επιχείρηση «λαϊκός διχασμός» σηματοδότησε εν τέλει για ακόμα μία φορά την οπισθοδρόμηση του πολιτικού πολιτισμού της Χώρας. Σε μια περίοδο, που απαιτείτο η εθνική ομοψυχία, η διαφύλαξη της πολιτικής διαύγειας σε συνάρτηση με την υπερ-κομματική συνθηκολόγηση και η επαναφορά της ελπίδας μέσω της ανατροπής κάθε διεφθαρμένης πολιτειακής-συστημικής δομής, που κράτησε για δεκαετίες τον πολίτη όμηρο-πελάτη.
Είναι τόσο μεγάλος ο φόβος των μνημονιακών κομμάτων, τόσο να αποκαλύψουν τις πραγματικές τους πολιτικές, όσο και να απωλέσουν τη δυνατότητα να αναποκριθούν στις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει έναντι των ευρωπαίων και άλλων εταίρων τους, ώστε χρησιμοποιούν την πλούσια Ελληνική Γλώσσα για να ωραιοποιήσουν την πραγματικότητα.
Τα μνημόνια είναι εδώ κι αυτή είναι η αλήθεια. Η κυβέρνηση που προέκυψε θα τα υπηρετήσει κι αυτή είναι άλλη μια αλήθεια. Η πιο πικρή αλήθεια είναι ότι σε αυτήν την αλήθεια συμφώνησε να συμπράξει κι ένα κόμμα της Αριστεράς, το οποίο καλλιέργησε προσδοκίες στους ψηφοφόρους και τώρα θα λειτουργήσει ως άλλοθι για την πορεία προς το αναπόφευκτο.
Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο;
Δυστυχώς όχι.
Μπορεί κάποια από τα πρόσωπα να έχουν αλλάξει. Οι περιστάσεις είναι σίγουρα διαφορετικές. Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.
«Δεν μπορούμε να βγούμε από την ύφεση, μαζί με εκείνους που μας έφεραν στην ύφεση. Δεν μπορούμε να πούμε την αλήθεια στο Λαό, μαζί με εκείνους που κορόιδεψαν το Λαό». Αυτά έλεγε προεκλογικά ο Αντώνης Σαμαράς. Και δημιούργησε προσδοκίες, σε όσους πίστεψαν ότι με τη ΝΔ θα γινόταν μια νέα αρχή.
Η σημερινή συγκυβέρνηση λοιπόν θα μας βγάλει από την ύφεση, θα μας πει την αλήθεια για το πώς φτάσαμε στην ύφεση, θα δικαιώσει τη λαϊκή απαίτηση για απόδοση δικαιοσύνης;
Είναι πολιτικά άδικό για έναν εξαιρετικά κακοποιημένο πλην όμως υπερήφανο Λαό, να χειραγωγείται διαρκώς, με την ελπίδα ότι κάποτε θα δει τους υπαίτιους της εξαπάτησής του να εξοστρακίζονται και παρ’όλα αυτά η ατιμωρισία να συνεχίζεται στο διηνεκές, με τη βοήθεια πρόθυμων συν-εταίρων.
Τα δυσεπίλυτα προβλήματα της ελληνικής οικογένειας, δεν πρόκειται να λυθούν ούτε με μαξιμαλιστικού τύπου χειρισμούς και δηλώσεις, ούτε με οπορτουνιστικές πολιτικές επιλογές, αλλά και ούτε με την ανατροφοδοτούμενη σε όρους «τηλεθέασης» κομματική αντιπαράθεση.
Ο Ελληνικός Λαός απαιτεί μια σταθερή και ελπιδοφόρα λύση τόσο στο επίπεδο του κοινωνικού κράτους, όσο και στην αναπτυξιακή πρόοδο της εθνικής οικονομίας. Προσδοκά την ομαλοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ο αγώνας για την επίσπευση μιας ειρηνικής, φιλολαϊκής και συνεκτικά πολιτικής αντιμετώπισης των θεμάτων, θα θέσει για τον Ελληνικό Λαό, τα θεμέλια της πολυπόθητης ελπίδας και θα μας απαλλάξει οριστικά από τις μαύρες σελίδες των Μνημονίων και των μέτρων σκληρής λιτότητας".
Η μακρά προεκλογική περίοδος έδωσε τη δυνατότητα στα κόμματα να ξεδιπλώσουν πολιτικές και απόψεις και παρείχε το χρονικό περιθώριο για αναδίπλωση και ελιγμούς, ώστε να ευθυγραμμιστούν με αυτό που πίστευαν ότι αποτελούσε «το κοινό περί δικαίου αίσθημα». Δυστυχώς, αυτές οι εκτιμήσεις γίνονται κατά το δοκούν για να εξυπηρετείται το «βούλεσθαι».
Η πορεία προς τη δημιουργία κυβέρνησης του αντιμνημονιακού μετώπου ανεκόπη.Χωρίς, να λησμονούμε την αριστερόστροφη κλίση της Ευρώπης και των πολιτικών της ότι,φαίνεται πώς εδραιώνεται η ανάγκη και οριοθετείται ο ανεκτός «πολιτικός» χρόνος για την αναπροσαρμογή της διεθνούς ατζέντας υπέρ του κοινωνικού πλαισίου στήριξης των λαών.
Η επικράτηση κάθε μορφής εκβιαστικών διλημμάτων, η «δραχμο-φοβία», η επιχείρηση «λαϊκός διχασμός» σηματοδότησε εν τέλει για ακόμα μία φορά την οπισθοδρόμηση του πολιτικού πολιτισμού της Χώρας. Σε μια περίοδο, που απαιτείτο η εθνική ομοψυχία, η διαφύλαξη της πολιτικής διαύγειας σε συνάρτηση με την υπερ-κομματική συνθηκολόγηση και η επαναφορά της ελπίδας μέσω της ανατροπής κάθε διεφθαρμένης πολιτειακής-συστημικής δομής, που κράτησε για δεκαετίες τον πολίτη όμηρο-πελάτη.
Είναι τόσο μεγάλος ο φόβος των μνημονιακών κομμάτων, τόσο να αποκαλύψουν τις πραγματικές τους πολιτικές, όσο και να απωλέσουν τη δυνατότητα να αναποκριθούν στις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει έναντι των ευρωπαίων και άλλων εταίρων τους, ώστε χρησιμοποιούν την πλούσια Ελληνική Γλώσσα για να ωραιοποιήσουν την πραγματικότητα.
Τα μνημόνια είναι εδώ κι αυτή είναι η αλήθεια. Η κυβέρνηση που προέκυψε θα τα υπηρετήσει κι αυτή είναι άλλη μια αλήθεια. Η πιο πικρή αλήθεια είναι ότι σε αυτήν την αλήθεια συμφώνησε να συμπράξει κι ένα κόμμα της Αριστεράς, το οποίο καλλιέργησε προσδοκίες στους ψηφοφόρους και τώρα θα λειτουργήσει ως άλλοθι για την πορεία προς το αναπόφευκτο.
Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο;
Δυστυχώς όχι.
Μπορεί κάποια από τα πρόσωπα να έχουν αλλάξει. Οι περιστάσεις είναι σίγουρα διαφορετικές. Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.
«Δεν μπορούμε να βγούμε από την ύφεση, μαζί με εκείνους που μας έφεραν στην ύφεση. Δεν μπορούμε να πούμε την αλήθεια στο Λαό, μαζί με εκείνους που κορόιδεψαν το Λαό». Αυτά έλεγε προεκλογικά ο Αντώνης Σαμαράς. Και δημιούργησε προσδοκίες, σε όσους πίστεψαν ότι με τη ΝΔ θα γινόταν μια νέα αρχή.
Η σημερινή συγκυβέρνηση λοιπόν θα μας βγάλει από την ύφεση, θα μας πει την αλήθεια για το πώς φτάσαμε στην ύφεση, θα δικαιώσει τη λαϊκή απαίτηση για απόδοση δικαιοσύνης;
Είναι πολιτικά άδικό για έναν εξαιρετικά κακοποιημένο πλην όμως υπερήφανο Λαό, να χειραγωγείται διαρκώς, με την ελπίδα ότι κάποτε θα δει τους υπαίτιους της εξαπάτησής του να εξοστρακίζονται και παρ’όλα αυτά η ατιμωρισία να συνεχίζεται στο διηνεκές, με τη βοήθεια πρόθυμων συν-εταίρων.
Τα δυσεπίλυτα προβλήματα της ελληνικής οικογένειας, δεν πρόκειται να λυθούν ούτε με μαξιμαλιστικού τύπου χειρισμούς και δηλώσεις, ούτε με οπορτουνιστικές πολιτικές επιλογές, αλλά και ούτε με την ανατροφοδοτούμενη σε όρους «τηλεθέασης» κομματική αντιπαράθεση.
Ο Ελληνικός Λαός απαιτεί μια σταθερή και ελπιδοφόρα λύση τόσο στο επίπεδο του κοινωνικού κράτους, όσο και στην αναπτυξιακή πρόοδο της εθνικής οικονομίας. Προσδοκά την ομαλοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ο αγώνας για την επίσπευση μιας ειρηνικής, φιλολαϊκής και συνεκτικά πολιτικής αντιμετώπισης των θεμάτων, θα θέσει για τον Ελληνικό Λαό, τα θεμέλια της πολυπόθητης ελπίδας και θα μας απαλλάξει οριστικά από τις μαύρες σελίδες των Μνημονίων και των μέτρων σκληρής λιτότητας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου