Αγαπώντας τα δεσμά μας

Του Alex (henrymakow.com) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Μου έρχονται στο μυαλό ορισμένα από τα άρθρα αυτής της σελίδας (henrymakow.com) σχετικά με αυτό που ο Aldous Huxley έλεγε «η αγάπη της δουλείας» και την επίδρασή της στην κοινωνία.

Βλέπω όλο και περισσότερο αυτό το πάθος για την δουλεία (σκλαβιά) καθώς περνάνε οι ημέρες, αλλά το είδα και στην "πόρτα του σπιτιού μου" να το πω έτσι, όταν το είδα στη γενέτειρά μου, το St Louis του Missouri που στοιχειώθηκε από το φάντασμα των τεθωρακισμένων οχημάτων που θυμίζουν την επιβολή στρατιωτικού νόμου.

Φυσικά, οι πολίτες σε μεγάλο βαθμό αρνούνται να αναγνωρίσουν αυτές τις απειλές και ως εκ τούτου δεν είναι σε θέση να αντισταθούν.

Νομίζω ότι είναι σημαντικό να επισημάνω ένα άλλο απόσπασμα του Huxley: "Καθώς η οικονομική και πολιτική ελευθερία μειώνεται, η σεξουαλική ελευθερία τείνει να αυξηθεί ως ‘αποζημίωση’. Και ο δικτάτορας θα κάνει τα πάντα για να ενθαρρύνει αυτή την ελευθερία».

Το αναφέρω αυτό το απόσπασμα γιατί την ίδια εβδομάδα που θωρακισμένα οχήματα διέσχισαν τους δρόμους του Σεντ Λούις, η πόλη πραγματοποίησε το ετήσιο "Pridefest", την παρέλαση των ομοφυλόφιλων και την προβολή της σεξουαλικής ασυδοσίας.

Την ώρα που μας κατευθύνουν να αγωνιστούμε για τα "σεξουαλικά δικαιώματά" μας, χάνουμε συνεχώς τα πραγματικά δικαιώματά μας. Πόσα mainstream ΜΜΕ και ενημερωτικά έντυπα μπορεί κανείς να δει αυτές τις μέρες να προωθούν ενεργά την ατζέντα της σεξουαλικής ελευθεριότητας; Και από την άλλη, πόσα από αυτά κάνουν μια σύντομη αναφορά στις πολυάριθμες παραβιάσεις των συνταγματικών δικαιωμάτων και της ιδιωτικής ζωής μας, καθώς και τη σημασία αυτών των καθημερινών παραβιάσεων;

Γιατί επιτρέπεται οι άνδρες αυτοί να σέρνουν ο ένας τον άλλον στους δρόμους με δερμάτινα λουριά μπροστά στα μάτια των παιδιών, αλλά όταν ένας πολίτης διαμαρτυρηθεί για την καταπάτηση των δικαιωμάτων του από την παράνομη έρευνα και την κατάσχεση (και την ‘νόμιμη’ σεξουαλική παρενόχληση από κρατικούς υπαλλήλους στα σημεία ελέγχου των αεροδρομίων και των σταθμών) χτυπιέται με το σιδερένιο σφυρί του κράτους;

Είναι να απορεί κανείς πως ο σαδισμός έγινε mainstream. Πάρτε, για παράδειγμα, την πάρα πολύ δημοφιλή σειρά πορνογραφικών βιβλίων, "Fifty Shades of Grey" («Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι», το χαρακτηριζόμενο και ως ‘Mommy Porn’, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των e-books των «New York Times», με 250.000 πωλήσεις) – μια μακάβρια ιστορία μιας νεαρής γυναίκας που υποκύπτει σεξουαλικά σε ένα δισεκατομμυριούχο και μυείται στο σαδομαζοχισμό.

Λόγω της δημοτικότητας της σειράς, το ενδιαφέρον (και η αγορά) των γυναικών για το σαδομαζοχισμό έχει αυξηθεί. Αλλά αυτή η σειρά δεν μπορεί να προσδιοριστεί μόνο ως μια πραγματεία για τη διαστροφή.

Είναι σημαντικό να εξετάσουμε το θέμα από κοινωνική και οικονομική σκοπιά, κάτι που έχει σημασία για μια ανίδεη και υπερχρεωμένη κοινωνία που εξαρτάται από μια υπερ-ελίτ που ‘νοιάζεται’ για εμάς και τις ανάγκες μας. Η υποταγή μας γίνεται χωρίς καμία έγνοια ή σκέψη για το βαρύ κόστος ως προς τις ελευθερίες μας, την αξιοπρέπειά μας και την ανθρώπινη υπόστασή μας.

 

Στο μυθιστόρημά του, "Brave New World", ο Χάξλεϋ θα γράψει ότι ο Μαρκήσιος ντε Σαντ «θεωρούσε τον εαυτό του ως τον απόστολο της πραγματικής επαναστατικής επανάστασης, πέρα από την απλή πολιτική και την οικονομία, της επανάστασης των ανδρών, των γυναικών και των παιδιών, των οποίων τα σώματα στο εξής θα γίνονταν η κοινή σεξουαλική ιδιοκτησία όλων, των οποίων τα μυαλά επρόκειτο να εξαγνιστούν από κάθε καλό τρόπο και από όλες τις αναστολές του παραδοσιακού πολιτισμού που αποκτήθηκαν με κόπο".

Με άλλα λόγια, η επανάσταση ενάντια στα θεμέλια της κοινωνίας μας, συμβαίνει σε πολλά επίπεδα, όχι μόνο σε μία σφαίρα της ύπαρξής μας.

Όπως και η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, θέλουμε να υποβάλουμε τους εαυτούς μας ως δούλους στους ελίτ που κουμαντάρουν τη κοινωνία μας.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή