Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας. Πολλοί ίσως να ισχυριστούν πως μια τέτοια διαπίστωση, συνιστά φραστική υπερβολή. Δεν είναι όμως τίποτε περισσότερο, παρά η απεικόνιση της ωμής Ελληνικής πραγματικότητας, που η αντίστροφη μέτρηση για τα αποκαλυπτήριά της έχει ήδη αρχίσειΌσο τα φώτα των δημοσκοπήσεων παραμένουν αναμμένα, και ενισχύονται δραστικά απ τα πολύχρωμα πυροτεχνήματα της αυταπάτης, της προσδοκίας και του πολιτικού παραμυθιάσματος, κανείς ή μάλλον ελάχιστοι δείχνουν διάθεση ν ακούσουν τις φωνές που προϊδεάζουν για την προσγείωση στον μετεκλογικό πολιτικό, κοινωνικό και εθνικό εφιάλτη.
Αναλογίστηκες άραγε, γιατί κανείς απ όλους αυτούς τους «σωτήρες», που σήμερα παλειοδοτούν σε υποσχέσεις και μεγαλοκουβέντες, δε δεσμεύεται ευθέως και χωρίς περιστροφές ότι θα τιμωρήσει παραδειγματικά τους ενόχους της εθνικής καταστροφής με τον τρόπο που τους αρμόζει την επόμενη κιόλας ημέρα των εκλογών;
Αναλογίστηκες μήπως, ότι ο λόγος που δεν το κάνουν σήμερα, είναι γιατί αύριο, θα είναι οι ίδιοι συνεχιστές στον ίδιο ταπεινωτικό δρόμο. Και ότι σ αυτή τη διαδρομή σε θέλουν συνένοχο;
Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά...
Στην πορεία γι αυτές τις εκλογές, δείξαμε ως κοινωνία πως υποτιμούμε συστηματικά συγκεκριμένα πράγματα, μόνο που αυτή τη φορά το τίμημα θα είναι βαρύ και η αντιμετώπισή του δε θα αποτελεί περίπατο για κανέναν.
Το πρώτο που υποτιμήσαμε, είναι τη μνήμη μας.
Δε μας χωρίζει παρά μονάχα ελάχιστος χρόνος από το περίφημο «λεφτά υπάρχουν», που αποδείχτηκε κόλαφος για έναν ολόκληρο λαό.
Το τροφοδότησε η ματαιοδοξία ενός αδίστακτου πολιτικού, που έπαιξε ύπουλα με την πατρίδα μας και το λαό μας, προκειμένου να ζήσει το όνειρο του πρωθυπουργού, και τελικά αναγορεύτηκε σε σύγχρονο αντεθνικό εφιάλτη.
Το τίμημα για τον τόπο μας και το λαό μας ήταν βαρύ. Αλλά η μνήμη μας αποδεικνύεται ιδιαίτερα κοντή και οι πραγματικές συνέπειες, φαίνεται πως ακόμη δεν έχουν συνειδητοποιηθεί στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Το δεύτερο που υποτιμούμε, είναι τη νοημοσύνη μας.
Και ταυτόχρονα με αυτή, φαίνεται πως υποτιμούμε προκλητικά το επικοινωνιακό οπλοστάσιο των χορογράφων.
Ο τρόμος που επιστράτευσαν… Η προσδοκία της χαλάρωσης των αλυσίδων με τις οποίες αλυσοδένουν τους λαούς… Οι εκβιαστικοί μπαμπούλες που δε σταμάτησαν ούτε στιγμή να επικαλούνται… Δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά ο δικός τους ο τρόμος απέναντι στο ενδεχόμενο ενός πραγματικά χειραφετημένου λαού, που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει ένα ανεξέλεγκτο ντόμινο ανατροπών στο εφιαλτικό οικοδόμημά τους.
Επένδυσαν όμως γι ακόμη μια φορά στην αφέλεια των πολιτών…
«Έπεισαν» πως αυτοί είναι πανίσχυροι και ατρόμητοι, και πως μονάχα οι κοινωνίες έχουν την υποχρέωση να φοβούνται την οργή και την αντεπίθεση των συμμοριών…
Χειραγωγούν τη «δημοκρατία» και την αυτοκτονική μας αφέλεια…
Και όλα δείχνουν πως λίγο απέχουμε από το θρίαμβο του ντροπιαστικού δικαιώματος ενός λαού, που πλανημένος ετοιμάζεται να στρώσει το χαλί στον αυριανό πολιτικό του δυνάστη.
Αυτό όμως που κυριολεκτικά βιάζουμε, είναι το ρεαλισμό και τη λογική μας σκέψη.
Κι αυτό, όσο και αν ενοχλεί η έκφραση, δεν αποδεικνύει παρά μονάχα την πολιτική κατάντια μιας κοινωνίας, που ενώ μπορεί να σταθμίσει αξιολογώντας την αυθεντικότητα και το αρετουσάριστο στην πολιτική δράση, στο βίο και στην πολιτεία αυτών που επιχειρούν να βιάσουν τη συνείδησή της, εκείνηεπιμένει να τους δίνει την ευκαιρία να την παραμυθιάσουν, να της καθυποτάξουν τη συνείδηση, και να την καταστήσουν κομπάρσο ανενεργό, ικανό μονάχα να παρατηρεί τη ζωή της που χάνεται και την πατρίδα της που κουρελιάζεται, στο βρώμικο και ελεεινό τους παιχνίδι.
Αξιότιμε και πολύτιμε συμπολίτη μου…
Δεν έχει παρελθόν η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς, και περιμένεις τώρα, 15 μέρες πριν από τις εκλογές να δεσμευτεί απέναντί σου για το τι θα κάνει μόλις σου υφαρπάξει την ψήφο;
Δεν είναι αυτός ο «αντιμνημονιακός» φαφλατάς που κωλοτουμπιάστηκε και υπέγραψε δήλωση υποταγής στη Μέρκελ και στις συμμορίες στις οποίες λογοδοτεί;
Δεν είναι αυτός που λίγες μόλις βδομάδες πριν ψήφιζε στη Βουλή την καταστροφή σου και σήμερα σου υπόσχεται πως θα γίνει ξαφνικά ο άγγελος της ευημερίας σου;
Δεν έχει παρελθόν το ΠΑΣΟΚ και ο νεόκοπος ηγέτης του, αυτός που επί μήνες παρέδιδε την αξιοπρέπειά σου στο σκλαβοπάζαρο των συμμοριτών και σήμερα δηλώνει προκλητικά πως ελάχιστα απέχουμε από τις μέρες που θα επανέλθει στη ζωή σου η ευημερία;
Είναι δυνατόν να έχει οποιοδήποτε κύρος στη δική σου συνείδηση ο δικός του ο λόγος;
Κι αν ο δικός του ο λόγος είναι – και σωστά είναι – ένα βρωμερό κουρελόχαρτο με μηδενική αξία, γιατί πιστεύεις ότι μπορεί να έχει περισσότερη αξία ο λόγος του Σαμαρά ο οποίος συναποφάσισε, συνυποσχέθηκε και συνεγγυήθηκε την καταστροφή του τόπου;
Δεν έχει παρελθόν η βαθειά πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η βαθειά ένοχη πολιτική που και διαχρονικά έχει εκφραστεί μέσα από την πολιτική στήριξη των θεσμών που σε καταδυναστεύουν, αλλά και κάθε φορά εκδηλώνεται με επικίνδυνο τρόπο στις λογικές του εθνομηδενισμού, της υπονόμευσης των δικών σου αγώνων, και της επικίνδυνης διολίσθησης σε εξ ίσου επικίνδυνα παιχνίδια σε κορυφαία εθνικά ζητήματα;
Πως είναι δυνατόν να ξεχνάς τόσο εύκολα ποιοι εμπορεύτηκαν την ελπίδα σου τις ώρες των κρίσιμων αποφάσεων;
Πως είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεσαι ότι πως οι πολιτικές υποσχέσεις που διαμορφώνονται κάτω από την πίεση των εξελίξεων, δεν είναι αληθινές αλλά προσχηματικές και χρησιμοποιούνται μόνο και μόνο για να σε εξαπατήσουν;
Αξιότιμε και πολύτιμε συμπολίτη μου…
Εσύ που σε λίγες μέρες θα πας καμαρωτός – καμαρωτός στο εκλογικό τμήμα για να ασκήσεις το εκλογικό σου δικαίωμα, και θα ξαναβγείς από το παραβάν στο πεζοδρόμιο με την ουρά στα σκέλια για τη μαλακία που έκανες, οφείλεις να συνειδητοποιήσεις τις εξής αυτονόητες αλήθειες:
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι έκανε τον Παπανδρέου να πει χωρίς κόστος το περίφημο «Λεφτά υπάρχουν»;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ματαιοδοξία του να γίνει πρωθυπουργός.... Το αποτέλεσμα το ξέρεις.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι κάνει τον Βενιζέλο να επιχειρεί να εμφανιστεί ως «σωτήρας» μιας χώρας που παζάρεψε το μέλλον της για να την παραδώσει αμαχητί στις συμμορίες;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ματαιοδοξία του να γίνει πρωθυπουργός. Θυμάσαι από πότε πρωτοεμφανίστηκε αυτή η ματαιοδοξία… Αν τον πιστέψεις το αποτέλεσμα ξέρεις καλά ποιο θα είναι…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι κάνει τον Σαμαρά, αυτόν τον ανεκδιήγητο πολιτικό κωλοτούμπα να υπόσχεται όσα υπόσχεται λίγες μέρες πριν από τις εκλογές;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ματαιοδοξία του να γίνει πρωθυπουργός. Πρωθυπουργός μιας χώρας που έχει προσυπογράψει και εγγυηθεί την παράδοσή της στο σουλτανάτο. Αν σε εξαπατήσει, το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Και αν δε το ξέρεις εσύ, το ξέρουν καλά εκείνοι που τον έχουν στο χέρι. Και αυτόν και την υπογραφή του.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι είναι αυτό που κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να χαμαιλεοντίζει χωρίς κόστος και χωρίς φειδώ στις πολιτικές υποσχέσεις του;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ματαιοδοξία πως τα κυβερνητικά έδρανα είναι στρωμένα και περιμένουν τους κώλους τους να θρονιαστούν σ αυτά. Αν τον πιστέψεις, θα έχεις ξεχάσει, τη βαθειά του πολιτική, τις εθνικά επικίνδυνες θέσεις του (η κατά συνθήκη συγκάλυψη τους αυτό τον καιρό, δε σημαίνει πως ο λύκος άλλαξε μυαλό. Αυτό που άλλαξε είναι μονάχα την τρίχα για να ξεγελάσει το πρόβατο), και φυσικά θα έχεις επενδύσει σε ένα κουτσό άλογο, που δε θα αμφισβητήσει την πραγματική εξουσία των θεσμών που το ίδιο σαν κόμμα διαχρονικά υπερψήφιζε, και πάνω σ αυτούς έχει οικοδομήσει μια επικίνδυνη διαχρονική αυταπάτη.
Το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησε και ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να το αντικαταστήσει. Στην ίδια πολιτική, στην ίδια λογική, στην ίδια πολιτική απάτη. Και ψάχνει τον ίδιο μαλάκα λαό για να ποδηγετήσει την ελπίδα του και να χρεοκοπήσει και πάλι τα όνειρά του.
Αντί να καμαρώνεις λοιπόν σαν το γύφτικο σκεπάρνι στο δρόμο για τις κάλπες που στον έστρωσαν με ψέμα και εξαπάτηση, προετοιμάσου για τα χειρότερα.
Για τη ζωή σου που θα σου κλέψουν…
Για τη ελπίδα σου που θα δολοφονήσουν ξανά…
Για τον ασυμβίβαστο ξεσηκωμό σου, γιατί εκεί σε οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια…
Κυρίως όμως προετοιμάσου για την ανάγκη να αναδείξεις εκείνη την πολιτική δύναμη, που δε θα επενδύσει στην αυταπάτη σου, αλλά θα ηγηθεί αυτού του ξεσηκωμού για να πάρεις στα χέρια σου το μέλλον αυτού του τόπου.
Αναλογίσου γιατί κανείς απ' όλους αυτούς τους «σωτήρες», δε δεσμεύεται ευθέως και χωρίς περιστροφές ότι θα τιμωρήσει παραδειγματικά τους ενόχους της εθνικής καταστροφής με τον τρόπο που τους αρμόζει. Και τότε ίσως καταλάβεις πως ο λόγος που δεν το κάνουν σήμερα, είναι γιατί αύριο, θα είναι οι ίδιοι συνεχιστές στον ίδιο ταπεινωτικό δρόμο. Και σ' αυτή τη διαδρομή σε θέλουν συνένοχο.
kostasxan.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου